Posiew moczu Kod ICD: 91.33

Posiew moczu – wynik tego badania jest niezbędny do zdiagnozowania patogenów wywołujących zakażenia układu moczowego oraz dobrania najwłaściwszej celowanej terapii poprzez zastosowanie leku o największej skuteczności leczniczej.

Fizjologiczny mocz jest jałowy. Nie ma w nim bakterii ani innych drobnoustrojów. W stanach zakażenie układu moczowego najczęściej spowodowanych przez bakterie pałeczki Gram (-) z rodziny Enterobacteriaceae (wśród których dominuje Escherichia coli) lub bakterie Gram (+) Staphylococcus saprophyticus dochodzić może do rozwoju zapalenia cewki moczowej, zapalenia pęcherza moczowego lub w górnych drogach moczowych do zapalenia miedniczek i kanalików nerkowych.

Przyczyną zakażeń układu moczowego mogą być również inne drobnoustroje – jak Proteus mirabilis, Klebsiella spp., Citrobacter spp., Enterobacter spp., Pseudomonas aeruginosa., a niekiedy grzyby drożdżopodobne, czy wirusy.

Wykrycie patogenów oraz dobranie celowanego antybiotyku w celu leczenia zakażeń ma podstawowe znaczenie w trwałym wyleczeniu, gdyż infekcje te mają tendencję do nawrotów. Źle leczone infekcje układu moczowego moczowego mogą grozić powikłaniami oraz antybiotykoopornością.

Stosowanie antybiotyków w trakcie pobierania moczu do badań może być przyczyną wyników fałszywie ujemnych. Najlepiej jest pobrać próbkę do badania przed włączeniem leczenia, a jeśli lek jest stosowany – to bardzo istotne jest dołączenie do zlecenia badania informacji o stosowanych preparatach.

Posiew moczu - kto i kiedy powinien wykonać badanie?

Zakażenia dróg moczowych dotyczą wszystkich grup wiekowych, jednak najczęściej infekcji ulegają młode, aktywne seksualnie kobiety. W praktyce zakłada się, iż niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego u kobiety, która aktualnie nie przebywa w szpitalu, spowodowane są przez E. coli lub S. saprophyticus - leczenie można rozpocząć bez wykonywania posiewu.

Natomiast we wszystkich pozostałych przypadkach zakażenia układu moczowego, a także u kobiet z objawami zapalenie pęcherza moczowego (ból i pieczenie w okolicy cewki moczowej, bóle w dole brzucha lub okolicy lędźwiowej, częste oddawanie moczu), jeśli dotychczasowe leczenie jest nieskuteczne lub nawrót choroby wystąpił w ciągu miesiąca od poprzedniego epizodu, wykonanie posiewu moczu jest koniecznie.

Również osoby chorujące na cukrzycę, dysfunkcje gruczołu krokowego, z wadami wrodzonymi układu moczowego, kobiety w ciąży, czy osoby, które mają założone cewniki, częściej mogą być narażone na zakażenia dróg moczowych.

Choroba może przebiegać bez wyraźnych objawów – jednak w przypadku wykrycia zakażeń przy okazji badań kontrolnych u kobiet ciąży oraz u pacjentów przed planowanymi zabiegami urologicznymi wskazana jest antybiotykoterapia.

Dodatkowe przygotowanie